Persoonlijke info

Literatuur die mij betovert

De ongewone lezer (Alan Bennett), En l’absence des hommes (Philippe Besson), Een verlangen naar ontroostbaarheid (Patricia de Martelaere), Waar de egel gaat (Bernard Dewulf), Buitenland (Miriam Van hee), Vonkt (Marije Langelaar) en natuurlijk ontelbare andere boeken en bundels.

Waarom schrijf ik? 

Na een tijd antwoorden schrijvers op zulke vragen vaak met oneliners. De mijne is dan meestal: ‘Literatuur is mijn schild tegen de hardheid van de werkelijkheid.’ Ik heb het nodig om de dagelijkse ratrace aan te kunnen en omgekeerd heb ik de rauwheid van de werkelijkheid nodig om tot creatievuur te komen. Dat is waar, maar een nog ‘waarder’ antwoord is dat het me gewoon echt heel veel vreugde geeft.

Baan tijdens de dag

Overdag ben ik aan de slag in het middelbaar onderwijs (De! Kunsthumaniora). Een ideale combinatie met literatuur voor mij. Af en toe deel ik mijn onderwijservaringen op mijn blog Mevrouw, u staat voor het bord! Klik hier om naar mijn blog te gaan.

Favoriete films

Matchpoint (Woody Allen), Good (Vicente Amorim), Manon des Sources (Claude Berri), Bitter moon (Roman Polanski), The girl in the café (David Yates).

Favoriete muziek

Händel, The lively Ones, Barbara, Michel Sardou, Bruce Springsteen, Chœur des moines de Chevetogne, Puccini, The Tempations.

Ik hou van

ongeveer alle restaurants (horecaverslaving!), van poëziecoaching geven in koffiebars, van de gezelligheid en rust van papierhandels, van Piemonte, van de kleine paniek van een bijna writer’s block vermengd met de wetenschap dat het toch weer naar beneden zal komen, van mijn man die mij op zoveel manieren steunt dat ik er soms de tranen van in mijn ogen krijg. En van ouder worden en daardoor mijn behaagziekte kwijt zijn, waardoor ik kan leven met mijn ziel, hart en verstand op één rechte lijn. ‘Ouf,’ dit la femme qui dit ouf,’ om het met Laurence Vielle te zeggen.

Ik heb het moeilijk met

blind materialisme, met non-communicatie uit lafheid, met het elitarisme van ons onderwijssysteem en met alle vormen van verdrukking en discriminatie.

Als ik mezelf in enkele termen zou moeten omschrijven zou ik zeggen dat…. 

ik een tekstjunk ben, altijd op zoek naar een nieuwe creatiekick, een trotse Borgerhoutenaar, een leerkracht en een filantroop op afstand.

Ik noem mezelf een filantroop op afstand sinds ik een bekend schrijver op televisie vol ernst hoorde beweren dat men als denkend mens na verloop van tijd alleen maar misantroop kan worden. Die uitspraak ontzette me zo dat mijn armharen erdoor rechtop gingen staan. Ik geloof net dat je als denkend mens evengoed in de richting van de filantropie kan evolueren.

Blooper

Ik heb wel wat bloopers op mijn palmares staan, maar ik kies er hier één uit.

Inkt morsen op een peperdure designtafel

Ik had de eer om samen met de toenmalige Antwerpse stadsdichter, Peter Holvoet-Hanssen, helemaal verkleed op te treden in het Paleis aan de Meir. Een kunstenaar had speciaal voor die gelegenheid een prachtig bureau ontworpen dat daar zou worden geveild. Het was de bedoeling dat wij, dichters, daar aan dat bureau onder het oog van het publiek zaten te schrijven. Ik duwde zo hard op mijn pen dat de inkt door het onderliggende papier op het fragiele houten blad terechtkwam. Peter – ik mag het hier misschien niet zeggen, maar ik doe het toch – snelde mij meteen ter hulp toen ik het hem vertelde en probeerde de inktvlek te verwijderen met wat champagne, waardoor ze alleen nog groter werd!
Geen van ons beiden durfde de organisators van het evenement in te lichten over het incident. Uiteindelijk deed Peter het toch. Hij nam het helemaal voor me op. Ik ben hem er nog altijd dankbaar om.. Peter en ik moeten er nog wel eens om lachen als we elkaar tegenkomen.

Tja, inktvlekken, ik veroorzaak ze overal.  Klik hier voor een foto van een volkomen bevlekt deel van mijn werkplek.😃

Klik hier als je meer bloopers van me wil kennen.

Credo’s

Stand up for what you believe in even if you are standing alone.  Sophie Scholl

You’ve got to stay patient, stay in the moment, keep grinding.  Tiger Woods

Helden

Rubin Carter die  na vele jaren van totaal onterechte opsluiting als een positieve, niet verbitterde burger de gevangenis verliet.

Sophie Scholl van Die Weiße Rose.

Andy Roddick die op een cruciaal matchmoment de beslissing van een lijnrechter weerlegde terwijl deze in zijn voordeel had gefloten. Roddick zei dat de bal in het voordeel van zijn tegenstander was neergekomen, ook al wist hij dat hij hier een grand slam door zou verliezen.