Losgeld
Op 1 september 2022 besloot ik om mij terug te trekken als één van de vijf toenmalige Antwerpse stadsdichters.
Na twee decennia lesgeven – waarvan veertien jaar in een technische en beroepsschool waar ik ook een poos gelijkekansencoördinator was – werkte ik in juni 2022 samen met leerlingen van het deeltijds beroepsonderwijs (Spectrumschool Deurne) aan het gedicht Losgeld.
In dit gedicht wordt de stigmatisering aangekaart van ons onderwijssysteem dat twaalfjarigen letterlijk met A en B labelt. Een niet erg motiverende start voor de leerlingen van de B-categorie. A- en B-labels horen thuis in de supermarkt, niet in het onderwijs. Nergens waar het mensen betreft.
Op 1 september 2022 besloot ik om mij terug te trekken als één van de vijf toenmalige Antwerpse stadsdichters.
Na twee decennia lesgeven – waarvan veertien jaar in een technische en beroepsschool waar ik ook een poos gelijkekansencoördinator was – werkte ik in juni 2022 samen met leerlingen van het deeltijds beroepsonderwijs (Spectrumschool Deurne) aan het gedicht Losgeld.
In dit gedicht wordt de stigmatisering aangekaart van ons onderwijssysteem dat twaalfjarigen letterlijk met A en B labelt. Een niet erg motiverende start voor de leerlingen van de B-categorie. A- en B-labels horen thuis in de supermarkt, niet in het onderwijs. Nergens waar het mensen betreft.
Losgeld werd uiteindelijk geweigerd als stadsgedicht. Ik vond het onaanvaardbaar beledigend voor alle beroepsleerlingen en alle praktisch geschoolde mensen dat het stadsbestuur weigerde om de vraag voor meer respect verwoord in dit gedicht te ondersteunen en mee te verspreiden. Aanblijven als stadsdichter zou een verraad betekend hebben jegens de mensen die ik in het hoofdproject van mijn stadsdichtersschap wilde vertegenwoordigen.
Gelukkig schaarde Christine Hannes, directeur van De Spectrumschool, waar het gedicht Losgeld tot stand kwam, zich wél meteen achter dit project. Samen voeren wij de Losgeldcampagne om dringend meer respect te vragen voor praktisch geschoolden en komaf te maken met de ronduit kwetsende benaming A- en B-stroom.
Breng ook zeker even een bezoekje aan losgeld.be!
Gedicht
Lees hier het gedicht in een versie opgemaakt door Baudouin Breiker.
Petitie
Onderteken hier onze petitie en help ons een punt te maken.
Invulversie
Ontdek hier de invulversie van het gedicht en laat je creativiteit de vrije loop.
Deel je eigen ervaringen
Via het contactformulier kan je ook je persoonlijke getuigenis over de stigmatisering van ons onderwijssysteem doorsturen.
Veel dank alvast!
Het gedicht was nooit tot stand gekomen zonder de samenwerking met een aantal leerlingen van het deeltijds beroepsonderwijs (Spectrumschool Deurne).
Van links naar rechts: Nyano Van Mechelen, Amber Serresen, Kelvin Kamau, Miguel Angel
Een aantal reacties...
Ik ben een TSO'er met slechte handen en werd dan maar doctor in de fysica. Ik ken de negatieve houding t.o.v. TSO zeer goed. Sommigen gingen in de krant nakijken of ik inderdaad was geslaagd aan de universiteit.
Ik ben ere (dus oud- of - ex) directeur van het Stedelijk onderwijs Antwerpen en had in die hoedanigheid vooral Bso en Tso leerlingen onder mijn hoede.
Ik feliciteer u en uw leerlingen met het gewraakte gedicht. Jullie slaan nagels met koppen en wie dat ontkent is ziende blind.’
Na een week en half in de B-stroom, mijn zoon ... het loopt niet goed. Hij mist zijn vrienden die redelijk samen zijn gebleven in een A-stroom richting. Hij is boos op het systeem...gefrustreerd, voelt zich momenteel erg eenzaam in de B-stroom waar er toch een andere cultuur heerst dan het veilige nest van zijn freinet basisschool. Mijn moederhart doet pijn, te zien dat hij zo slecht aardt in dat middelbaar, door systemen, door scheidingen, door een schoolcultuur, ... hopelijk brengt jouw actie toch een discussie op gang...en hopelijk herpakt en hervindt mijn jongen zijn levenslust, lieve groeten, vanuit Mechelen.
Toen heel de school op buitenlandse eindejaarsreis ging, moesten de B-leerlingen op school met hun vingers blijven draaien. Ah ja, de leerkrachten waren immers wél allemaal mee mogen gaan met de A-stromers. Senne voelde zich uitgesloten. ‘Waarom mogen wij niet mee?’ vroeg hij. Maar er kwam geen uitleg en geen alternatieve activiteit. Wat er wel was: de zeer pijnlijke geruchten dat B-leerlingen te lastig zijn om mee te mogen gaan. Vreselijk.
