Strik, uit de bundel Tijgerbrood

Verliesgewenning: de eerste tien jaar heb je recht
op een koordje dat je wanten samenhoudt en dat is het dan.
 
Ten allerlaatste op je elfde ontkoppelt men je wollen handen

met zilveren schaar vermoedelijk

of samoeraizwaard zelfs. Ik herinner me er niets meer van,

maar het was vast een hele ceremonie, toch?

 
Daarna geschiedt het kwijtraken

gewoonlijk één voor één, met een steeds grotere achterblijver:

ten slotte jij of ik.
 
Wie heeft nu op tijd door dat het een valstrik is?
Dat het niet draait om het behoud

van het ooit onvermijdelijk ontbrekende maar altijd om

de verbinding zelf. Dat laatste wantenkoordje,

stop het, Jaakje, in je plastic tank. Leg het desnoods
in je beugeldoosje, Jacques. Bind het ene uiteinde,

meneer J. Devliet, rond uw pols, het andere omheen

de ijzig koude hare en blijf zitten tot het lijkt

alsof een draad van daglicht

het vervangt.